Nou het is zover hoor, we wonen op onszelf! Het had wat voeten in de aarde, maar we zitten er. Langzaam veranderd het van eenberg stof met vieze beestjes naar een huis en ook al een beetje naar een thuis.

Ik geniet van mijn nieuw hervonden vrijheid, mijn eigen plekje, maar moet me nog wel even thuis gaan voelen. Milán geniet van het nieuwe, het voor het eerst hebben van een eigen plekje, maar mist zijn familie nog wel. Daarom nu maar weer een nachtje daar thuis.

Nu al het stof na een weekend lang en nog wat avonden hard werken, poetsen, schrobben en wassen verdwenen is en de dode insecten het huis uitgeveegd zijn, is een prachtig plekje tevoorschijn gekomen. Een ruime woonkamer, ruime slaapkamer, klein maar fijn badkamertje, kleine maar leuke keuken, en een gang met vooral veeeel kastruimte. En ik kan weer heerlijk naar buiten staren naar alle langslopende mensen, racende auto's in de avond en file in de ochtend. laat de zomer maar komen waarin ik heerlijk op ons balkonnetje kan gaan ontbijten in het ochtendzonnetje. Zodra er weer geld is nog wat nuttige items voor het huis aanschaffen en niet onbelangrijk internet aanleggen, en dan is het helemaal ok.

Toen ik van de week met mijn (heerlijk Nederlandse) broodje hagelslag zat te ontbijten en Milán hoorde rommelen in de keuken, voelde ik me even ontzettend dankbaar, blij en op mijn plek. Een huisje, vriendlief met gevoel voor smaakvolle inrichting, voor nu een heerlijke baan, de crisis nog even buiten de deur. Ja, het leven kan best goed zijn.

Foto's van het huisje volgen nog. Nu eerst nog even werken aan PR plan voor het festival. Ik wil t af hebben en er écht mee aan de slag kunnen. Spannend, leuk en uitdagend om meteen mijn opleiding in praktijk te brengen op de ambassade en de hele PR te coördineren. De eerste échte test! Zou ik dan nu eindelijk ontdekken wat ik wil met mijn carriére? Wat ik nou écht leuk vind om te doen? We zullen zien, dit PR wereldje voelt in ieder geval goed en uitdagend, al valt er nog veel te leren en ontdekken. Zeker in het Hongaarse werkveld.

Nou, aan de slag dan maar. Want naast mijn ambassade werk, moet ik nu opeens ook weer koken, wasen, schoonmaken, boodschappen doen.. Ik blijf hardnekkig vasthouden aan het gevoel van opnieuw gevonden vrijheid, waar ook deze taken geloof ik deel vanuit maken...