De eerste week voorbij. Het voelt alsof ik er al veel langer ben. Nog maar een week geleden liep ik thuis het huis uit met al mijn bagage.
De hele week is het prachtig weer geweest. En we hebben er van genoten. Maandag heerlijk de 'bergen' ingeweest. Dinsdag naar de universiteit geweest om mijn 'learning agreement' in te vullen voor de erasmusbeurs. Moet toch nog wat meer doen dan verwacht, maar ach, dat is de beurs wel waard.
Woensdag de eerste dag alleen thuis, Milán was naar het werk. Toch wel ff raar. Nog wel een vreemde in het huis. Maar ook wel lekker om even alleen te zijn. Naarmate de uren vorderden nam mijn nerveusiteit toe: voor het eerst alleen reizen straks.. Het zou niet eng moeten zijn, die bus en metro heb ik al dagelijks ingezeten, maar toch. Eenmaal op weg ging natuurlijk alles goed. Al voelde ik me wel heel Hollands tussen al die Hongaren. Waarom weet ik niet. Misschien de gezichtsuitdrukkingen? De ogen liggen anders in het gezicht van een hongaar, is mijn idee. Dat maakt dat je wel kunt zien dat het Hongaren zijn. En ach, die taal natuurlijk. Daar is ook helemaal niks van te volgen.

's avonds dan voor het eerst naar het orkest, samen met Zita, éen van de vrienden van Milán. We kletsen veel (in het engels uiteraard, ik denk zelfs al in het engels merk ik) en het is gezellig. Eenmaal op de repetitie (na nog een half uur met de trein) schuif ik maar gewoon aan en speel mee wat ik kan en luister naar de vertalingen van Zita. Blij toe dat ik de dirigent niet kan volgen: die is me toch een potje sjagerijnig.. Maar de muziek is lekker en het spelen goed. Om half acht weer op weg naar huis met een wachtende Milán op me, het vreemde huis van vanmorgen is nu een heerlijke plek om thuis te komen.

Al zijn er natuurlijk wel cultuurverschillen, of famillieverschillen, waar ik aan wennen moet. Neem de eettijden. Ik ben mijn hollandse gangen gewend: 's ochtends rond achten een ontbijtje met een boterham en glaasje melk. 's Middags rond één een lunch met een paar boterhammen en een glaasje melk en stukkie fruit. 's avonds rond zes een lekkere warme maaltijd met aardappelen.
Zo gaat dat hier echter niet helemaal. Het ontbijt van 's ochtends bestaat wel uit een broodje (zonder hagelslag dan wel) en melk. Tenzij je pas om 11 / 12 uur aan je ontbijt zit. Dan eet je het eten van de vorige avond gewoon op, hongaarse soep of andere paprikagerechten. De lunch wordt meestal overgeslagen, om die vervolgens als warme maaltijd op te eten om een uur of vier 's middags. Om dan vervolgens 's avonds om negen uur weer aan een nieuwe warme maaltijd te zitten. Maar dit verschilt ook weer per dag.
Even wennen voor dat lichaam voor mij. Maar straks als mijn stage begint neem ik gewoon lekker een sandwich als ontbijt en een paar boterhammen mee, dan kan ik mijn Nederlandse ritme toch een beetje in stand houden. Nou nog op zoek naar de pindakaas en de hagelslag. En de drop.

En dan de wasmachine. Geweldig. Die komt nog uit de oertijd denk ik. eerst de slang in de badkuip leggen (daar komt het water uit en verdwijnt dan mooi via de badkuip in het putje). Dan de kraan opendraaien. En aan twee knoppen draaien (a, b, c, d, etc kun je kiezen, met de andere knop een cijfertje). Waar die cijfers en letters dan voorstaan in combinatie met elkaar vraag ik. Milán weet het niet, wassen is iets van mams. Dus in mijn gebrekkige hongaars en haar gebrekkige engels proberen zijn mam en ik elkaar te begrijpen. Uiteindelijk ben ik er nu achter dat er geen 30 graden functie is en ik hem maar gewoon altijd op A moet zetten, nummertje 5 voor 40 graden moet gebruiken en 11 voor 95 graden (ik zeg maar niet dat ik nog nooit iets gewassen heb op 95 graden). Maar ik mag mijn was ook wel gewoon bij die van hun gooien. Met enige vrees wacht ik af hoe mijn ondergoed tevoorschijn zal komen. Maar gelukkig, het past nog.

Wat me verder is gaan opvallen is hoe modern en rijk Nederland toch echt wel is. Tuurlijk, dat wist ik wel. Na mijn werk bij Edukans en mijn bezoek in Suriname is me dat toch wel bijgebracht. Maar toch valt het me ook hier weer op. Niet dat de mensen er armoedig bijlopen of een armoedige levensstijl hebben, maar het is meer het straatbeeld. Er zijn prachtige oude gebouwen, maar ook de gewone straten zijn over algemeen oud en de gebouwen aan het vervallen. De bussen, trams en metro's zijn oud, rammelend en vol graffiti.
Dat is wel wat anders dan onze super de luxe moderne bussen in Nederland. Niet dat er iets mis mee is. Ze doen het prima, rijden veel vaker en veel beter op tijd dan ik gewend ben. Maar het is wel anders. Het laat duidelijk de rijkdom van Nederland zien. Alhoewel dat ook niet overal zo is natuurlijk. Het is maar de buitenkant waar het over gaat.

Ok, veel te lange log alweer, dus ik kap ermee. Vanavond naar de premiére van het filmfestival van het Low fesitval van de ambassade (voordelen ja, stagelopen op de ambassade, kan ik mooi naar de premiere :)).
Goed, tis drie uur, tijd voor een warme lunch dus..
Ciao!