Het echte afscheid nemen is zwaarder dan gedacht. Mijn mam een laatste knuffel geven en dan daadwerkelijk die hoek om lopen. Niet makkelijk. In het vliegtuig schijnt de zon naar binnen en lijken we te zweven boven een zee van watten. Zin om erin te duiken, er overheen te lopen en te genieten van het zonnetje. Dan maar even vergeten dat het waarschijnlijk -40 is daar.

Uiteindelijk al mijn bagage mee weten te krijgen zonder gezeur of extra kosten. Eenmaal uit het vliegtuig in Milán zijn armen weet ik weer waar ik het voor doe en is het goed. Met open armen word ik ontvangen door de familie, een kamer is vrij gemaakt en al mijn spullen kan meteen in de kasten worden opgeborgen. Het voelt al als thuis.

De moeheid van al het regelen en rennen de laatste weken komt er wel uit, dus maar gewoon even lekker bijkomen, naar de Tesco om alle toiletspullen te kopen en op tijd naar bed.
De volgende dag naar de universiteit. Goed opletten om nu eindelijk zelf de weg te leren kennen met alle bussen en metro's en verschillende straten. Milán weet te regelen dat ik een studentenkaart krijg, zodat ik vele kortingen krijg (onder andere op mijn kaart voor het openbaar vervoer). Geen idee wat er allemaal gebeurde, alles in het Hongaars, dan is zo'n gratis gids toch wel handig. Na vele boze woorden in het Hongaars, een kamer uitgeduwd worden, een Hongaars formuliertje invullen waar ik niks van snap en veel geduld staan we toch na 3 kwartier weer buiten mét studentenkaart.
Op de universiteit word ik meteen voorgesteld aan allerlei mensen die Milán kent. En ik kon zelfs nog even Nederlands praten. Tibi, een vriend van Milán, heeft Nederlands gestudeerd en spreekt het vloeiend. Totaal verward stond ik even met mijn mond vol tanden. Nederlands praten in Hongarije blijft een rare gewaarwording. Maar toch wel even leuk.

Het is mooi weer, dus veel doen we lopend door de stad, genietend van het weer en al het moois om ons heen. 's Avonds een pokeravondje met wat vrienden en vandaag bij oma op bezoek.

Even genieten nog van het rustig aan doen hier, nog een weekje en dan begint het werkleven ook. Ik ben benieuwd. Deze week me maar eens inlezen dus in het ambassade werk, politiek, nieuws, en het Low festival waar ik mee bezig ga: <a href='http://www.lowfesztival.hu/en/'>http://www.lowfesztival.hu/en/</a>.

En nu weer tijd voor een Hongaarse maaltijd!